یک انتقاد - خرد نامه
امروز سومین روز از اعیاد شعبانیه است. در این سه روز که از بزرگترین اعیاد شیعه است من تقریبا اکثر برنامه های تلویزیون را مرور می کردم. واقعا دلم به حال خودمان سوخت.
در کشوری که مرکزیت تشیع را در جهان دارد، تقریبا هیچ برنامه ای مناسب با شان و منزلت این ایام پخش نشد.واقعا چرا در کشور ما صدا و سیما اینقدر ضعیف عمل می کند. آیا همانقدر که ایام عزا باید سیاه پوش و اندوهگین باشیم؛ شیعیان نباید در این ایام مبارک شاد باشند؟
نباید از معارف گهربار این بزرگان برای مردم گفته شود؟فقط اگتفا کنیم به چند شاخه گل؟ همین؟
امیدوارم که همه ما و علی الخصوص صدا و سیمای این کشور شیعی ارزش این روزهای مبارک را بفهمیم.
: جستجو